از زمان انقلاب صنعتی، فناوری تزریق پلاستیک بیش از ۶۰ تا ۷۰ سال به توسعه خود ادامه داده است؛ در واقع، با استفاده از نرم‌افزارهای گرافیکی کامپیوتری امروزی، طراحی یک قطعه پلاستیکی عالی دشوار نیست. با توسعه فناوری، همچنان باید برخی از خواص فیزیکی و اصول بنیادی پلاستیک را درک کنیم.

این مقاله ابتدا به بررسی ضخامت دیواره قطعات پلاستیکی تزریقی می‌پردازد.

ضخامت دیواره قطعات پلاستیکی تزریقی

پلاستیک در دمای بالا در دستگاه تزریق پلاستیک ذوب می‌شود و به‌صورت مایع تزریق می‌شود، تمام گوشه‌های قالب را پر می‌کند و سپس منتظر می‌ماند یا از سیستم خنک‌کننده استفاده می‌کند تا پلاستیک مایع دوباره به پلاستیک جامد تبدیل شود.

بنابراین، قالب پلاستیکی باید با دیدگاه مکانیک سیالات به ویژگی‌های آن فکر کند و طراحی ضخامت دیواره قطعات پلاستیکی باید به بهترین شکل یکنواخت باشد، حتی اگر یک خط مستقیم باشد، نباید هیچ نقطه چرخشی یا مانعی داشته باشد. در غیر این صورت، سطح پلاستیک مستعد تغییر شکل، فرورفتگی، ترک و مشکلات تنش باقی‌مانده است.

با این حال، دست‌یابی به این الزامات در واقعیت ممکن نیست. در تولید واقعی، طراحی‌ای که بیشتر با نیازهای کاربر هم‌خوانی داشته باشد باید به‌گونه‌ای باشد که محل تزریق پلاستیک در ضخیم‌ترین قسمت دیواره طراحی شود تا دیواره ضخیم با ویژگی فشار بالای تزریق پلاستیک پر شود.

به طور کلی، اگر ضخامت پلاستیک در طراحی ما خیلی زیاد باشد، مستعد افتادگی یا انقباض می‌شود و اگر ضخامت خیلی کم باشد، پر شدن یا تزریق ناکافی خواهد بود. اندازه فوق فقط یک مقدار پیشنهادی است و محدوده اندازه دقیق باید به مشخصات ارائه‌شده توسط تولیدکننده ذرات پلاستیکی ارجاع داده شود.

از دیدگاه اقتصادی، قطعات تزریق پلاستیکی با ضخامت بیشتر باید تا حد امکان نازک باشند، زیرا می‌توانند در مصرف مواد صرفه‌جویی کنند. هزینه تولید قطعات پلاستیکی تزریقی نیز ارزان‌تر خواهد بود. با این حال، باید بررسی کنیم که آیا این طراحی می‌تواند فرآیند تزریق پلاستیک را به پایان برساند. اگر دیواره پلاستیک بیش از حد نازک باشد، ممکن است باعث شود پلاستیک نتواند به طور کامل جریان یابد و مشکلاتی مانند عدم پر شدن کافی ایجاد کند. علاوه بر این، پلاستیک نازک‌تر دارای مقاومت کمتری خواهد بود، بنابراین در صورت نیاز به استحکام باید توجه ویژه‌ای به طراحی آن شود.