فرزکاری و تراشکاری از ماشین‌های پیشرفته تولید CNC هستند که می‌توانند قطعات دقیق را برای صنایع مختلف تولید کنند. با این حال، پس از ماشین‌کاری CNC، قطعات معمولاً ردپای پردازش را بر جای می‌گذارند و بیشتر قطعات فلزی در معرض واکنش اکسیداسیون با هوا قرار می‌گیرند. بنابراین، برای حفاظت از قطعات، بهبود جلوه تزئینی سطح محصول، یا سایر نیازهای مونتاژ، باید بر روی قطعات عملیات سطحی انجام دهیم.

دو عملیات سطحی متداول آندایزینگ و آبکاری هستند. پس تفاوت بین آن‌ها چیست؟

استفاده از آندایزینگ

آندایزینگ به فرایند تشکیل پوشش اکسید فلزی حفاظتی بر روی سطح فلز از طریق واکنش الکتروشیمیایی اشاره دارد. این فرایند فقط برای عملیات سطحی فلزات کاربرد دارد. اکثر مواد فلزی (مانند فولاد ضد زنگ، آلیاژ روی، آلیاژ آلومینیوم، آلیاژ منیزیم، آلیاژ مس، آلیاژ تیتانیوم) می‌توانند در الکترولیت‌های مربوطه آندایز شوند. قابل ذکر است که به دلیل طبیعت نسبتاً ناپایدار اکسید آلومینیوم در معرض جو، عملیات سطحی آندایزینگ بیشتر در پردازش قطعات آلومینیومی انجام می‌شود. آندایزینگ ضخامت پوشش را افزایش می‌دهد و قطعه را قوی‌تر می‌کند و آن را قادر می‌سازد تا در محیط‌های سخت مقاومت کند.

عملیات سطحی آندایزینگ می‌تواند تغییرات رنگی متنوعی به قطعات بدهد، از جمله رنگ‌های طلایی، قهوه‌ای، خاکستری و مشکی. علاوه بر رنگ، آندایزینگ چسبندگی بهتری برای رنگ‌آمیزی، سیلک‌اسکرین و پوشش پودری فراهم می‌کند.

استفاده از آبکاری

آبکاری به فرایند عملیات سطحی اشاره دارد که با رسوب‌گذاری فلز هم‌نوع به شکل یک پوشش نازک بر روی قطعات فلزی به منظور بهبود سطح انجام می‌شود. آبکاری فلز قطعات را با افزایش مقاومت، مقاومت در برابر حرارت و ایجاد یک مانع عایق محافظت می‌کند. هدف عملیات آبکاری عمدتاً فلز است، اما مواد غیر فلزی نیز می‌توانند آبکاری شوند. فلزاتی که بیشتر برای عملیات سطحی آبکاری استفاده می‌شوند شامل نیکل، کروم، قلع، مس، نقره، پالادیوم و طلا هستند. این همان چیزی است که ما اغلب به عنوان آبکاری نیکل، آبکاری کروم، آبکاری طلا و غیره می‌شنویم.